نیاز جهان اللهم عجل لولیک الفرج
احادیث امام علی سلام الله علیه بخش ۶
« شرط وفا در دوستی »
امام على علیه السلام:
لا تَعتَمِدْ على مَوَدَّهِ مَن لا یُوفی بعَهدِهِ
به دوستى آن که به عهد خود وفا نمی‌کند ، اعتماد مکن.
غرر الحکم، ح۱۰۲۶۰؛ دوستی در قرآن و حدیث، ص۲۸۸
« جاذبه حق »
امام على علیه السلام:
مَن عَمِلَ بِالحَقِّ مالَ إلَیهِ الخَلقُ
هرکه بر اساس حق رفتار کند، خلق به سوى او روى خواهند آورد.
غرر الحکم، ح۸۶۴۶؛ دوستی در قرآن و حدیث، ص۱۲۲
« سکوت، میوه خردمندی »
امام على علیه السلام:
الصَّمتُ آیَهُ النُّبلِ وثَمَرَهُ العَقلِ
سکوت، نشانه بزرگوارى و میوه خردمندى است.
غرر الحکم، ح۱۳۴۳؛ خردگرایی در قرآن و حدیث، ص۱۷۰
« قویترین مردم »
امام على علیه السلام:
أقوَى الناسِ أعظَمُهم سُلطاناً على نَفسِهِ؛
قویترین مردم کسى است که بر نفس خویش مسلّط تر باشد.
غرر الحکم، ح۳۱۸۸؛ میزان الحکمه: ج۵، ص۴۸۶
احادیث امام علی سلام الله علیه بخش ۶
« مدارا و ملایمت »
امام على علیه السلام:
الرِّفقُ یُیَسِّرُ الصِّعابَ، ویُسَهِّلُ شَدیدَ الأَسبابِ؛
مدارا و نرمى، دشواریها را آسان و چاره جویى هاى سخت را ساده مى سازد.
غرر الحکم، ح۱۷۷۸؛ حکمت نامه بسیج، ص۲۷۶
« بندگی دیگران هرگز! »
امام على علیه السلام:
لا تَکُونَنَّ عَبدَ غَیرِکَ وقَد جَعلَکَ اللَّهُ سُبْحانَه حُرّاً؛
بنده دیگران مباش که خداوند سبحان تو را آزاد آفریده است.
غرر الحکم، ح۱۰۳۷۱؛ میزان الحکمه: ج۳، ص۱۲
« همت والا »
امام على علیه السلام:
مَن شَرُفَت هِمَّتُهُ عَظُمَت قِیمَتُهُ؛
آن که همّتش والاست ، ارزشش بالاست.
غرر الحکم، ح۸۳۲۰؛ حکمت نامه جوان، ص۹۰
« دوستِ مهربان »
امام على علیه السلام:
مَن دَعاکَ إلى الدارِ الباقیَهِ وأعانَکَ على العَمَلِ لَها ، فهُو الصَّدیقُ الشَّفیقُ
دوستِ مهربان، آن کسى است که تو را به سراى آخرت فرا بخواند و در عمل کردن براى آن، تو را یارى کند.
غرر الحکم، ح۸۷۷۵؛ دوستی در قرآن و حدیث، ص۱۹۴
« گواراترین زندگى »
امام على علیه السلام:
إنّ أهنَأ الناسِ عَیشاً مَن کانَ بما قَسَمَ اللَّهُ لَهُ راضِیاً؛
گواراترین زندگى، از آنِ کسى است که به آنچه خدا قسمت او کرده، راضى باشد.
غرر الحکم، ح۳۳۹۷؛ الگوی شادی از نگاه قرآن و حدیث، ص۲۴۲
« بی‌عقل‌ترینِ مردم »
امام على علیه السلام:
أحمَقُ النّاسِ مَن أنْکَر على غَیرِهِ رَذیلَهً وهُو مُقیمٌ علَیها
بی‌عقل‌ترینِ مردم ، کسى است که رذیلت اخلاقى را در دیگرى زشت مى شمارد؛ امّا خود بر آن رذیلت، پایدار است.
غرر الحکم، ح۳۳۴۳؛ دانشنامه قرآن و حدیث: ج۱۵، ص۲۸۴
« نابودی ستمگران »
امام على علیه السلام:
مَن عامَلَ رَعِیَّتَهُ بِالظُّلمِ أزالَ اللهُ مُلکَهُ، وعَجَّلَ بَوارَهُ وهُلکَهُ؛
آن که با شهروندان خویش با ستم رفتار کند ، خداوند ، دولتش را نابود مى کند و نابودى و هلاکت او را سریع سازد.
غرر الحکم، ح۸۷۴۰؛ دانش نامه امیرالمؤمنین (ع): ج۴، ص۳۵۲
احادیث امام علی سلام الله علیه بخش ۶
« بزرگترین گرفتارى »
امام على علیه السلام:
أعظَمُ المَصائبِ والشَّقاءِ الوَلَهُ بِالدُّنیا
بزرگترین گرفتارى و بدبختى ، شیفتگى به دنیاست.
غرر الحکم، ح۳۰۸۱؛ میزان الحکمه: ج۶، ص۳۶۸
« پرهیز از سخن‌چینی »
امام على علیه السلام:
إیّاکَ والنَّمیمَهَ ؛ فإنّها تَزرَعُ الضَّغینَهَ وتُبَعِّدُ عنِ اللَّهِ والنّاسِ
از سخن چینى بپرهیز، که آن تخم کینه مى افشاند و از خدا و مردم دور مى گرداند.
غرر الحکم، ح۲۶۶۳؛ میزان الحکمه: ج۱۲، ص۴۱۵
« برترین توانگرى »
امام على علیه السلام:
أفضَلُ الغِنى ما صِینَ بِهِ العِرضُ
برترین توانگرى، آن است که آبرو با آنْ حفظ گردد.
غرر الحکم، ح۳۰۳۸؛ الگوی مصرف از نگاه قرآن و حدیث، ص۱۰۰
« پیروزی مجاهدان راه حق »
امام على علیه السلام:
مَن جاهَدَ عَلى إقامَهِ الحَقِّ وُفِّقَ
آن که در به پا داشتن حق بکوشد ، موفّق گردد.
غرر الحکم، ح۸۶۵۱؛ دانش نامه امیرالمؤمنین (ع): ج۴، ص۱۲
« ارتباط بخشش خداوند با نیت »
امام على علیه السلام:
على قَدرِ النِّیَّهِ تَکونُ مِن اللَّهِ العَطِیَّهُ
بخشش خداوند به هر کس، به اندازه نیّت اوست.
غرر الحکم، ح۶۱۹۳؛ میزان الحکمه: ج۱۲، ص۵۲۲
« صفای ذهن، از آثار کم‌خوری »
امام على علیه السلام:
مَن قَلَّ أکلُهُ صَفا فِکرُهُ؛
هر که کم خورد ، اندیشه اش روشن و زلال مى گردد.
غرر الحکم، ح۸۴۶۲؛ دانشنامه قرآن و حدیث: ج۴، ص۳۵
« عبرت‌پذیری، مانع لغزش »
امام على علیه السلام:
مَن کَثُرَ اعتِبارُهُ قَلَّ عِثارُهُ
هرکه زیاد عبرت گیرد، کمتر بلغزد.
غرر الحکم، ح۸۰۵۶؛ میزان الحکمه: ج۷، ص۴۳
احادیث امام علی سلام الله علیه بخش ۶
« نگه‌داشتن راز »
امام على علیه السلام:
مَن ضَعُفَ عَن حِفظِ سِرِّهِ لَم یَقْوَ لِسِرِّ غَیرِهِ
کسى که در نگه‌داشتن راز خود ناتوان باشد ، در حفظ راز دیگران توانا نباشد.
غرر الحکم، ح۸۹۴۱؛ میزان الحکمه: ج۵، ص۲۶۳
« تکبّر، بدترین آفت عقل »
امام على علیه السلام:
شرُّ آفاتِ العقلِ الکِبْرُ
بدترینِ آسیب هاى خرد ، تکبّر است.
غرر الحکم، ح۵۷۵۲؛ دانشنامه قرآن و حدیث: ج۱۱، ص۱۸۲
« حیای بازدارنده »
امام على علیه السلام:
الحیاءُ یَصُدُّ عنْ فِعْلِ القَبیحِ
حیا ، از کار زشت ، باز مى دارد.
غرر الحکم، ح۱۳۹۳؛ حکمت نامه جوان، ص۱۹۰
« از خصوصیات افراد نادان »
امام على علیه السلام:
الجاهِلُ لا یَعْرِفُ تَقْصیرَهُ و لا یَقبلُ مِن النَّصیحِ لَهُ
نادان، به تقصیر (عیب) خود آگاه نیست و نصیحت خیر خواهِ خود را [هم] نمى پذیرد.
غرر الحکم، ح۱۸۰۹؛ خردگرایی در قرآن و حدیث، ص۳۰۴
« نابینایی آسان‌تر از بی‌بصیرتی »
امام على علیه السلام:
فَقْدُ البَصرِ أهْوَنُ مِن فِقْدانِ البَصیرهِ
نداشتن بینایى، آسان تر از نداشتن بصیرت است.
غرر الحکم، ح۶۵۳۶؛ دانشنامه قرآن و حدیث: ج۱۳، ص۴۶۰
« کینه، موجب فتنه »
امام على علیه السلام:
سَبَبُ الفِتَنِ الحِقْدُ
علت فتنه ها و آشوبها کینه توزى است.
غرر الحکم، ح۵۵۲۲؛ میزان الحکمه: ج۵، ص۱۸۱
« لذتهای نابودگر »
امام على علیه السلام:
قَلَّ مَن غَرِیَ بِاللَّذّاتِ إلّا کانَ بِها هَلاکُهُ؛
کمتر پیش مى آید که کسى آزمند لذّت ها شود و به واسطه آنها نابود نشود.
غرر الحکم، ح۶۸۱۳؛ میزان الحکمه: ج۱۳، ص۶۰
« شنونده غیبت هم … »
امام على علیه السلام:
السامِعُ لِلغِیبَهِ کالمُغتابِ
شنونده غیبت، مانند غیبت کننده است.
غرر الحکم، ح۱۱۷۱؛ میزان الحکمه: ج۸، ص۶۰۵
« خوشبخت‌ترین افراد »
امام على علیه السلام:
أسعَدُ الناسِ مَن تَرَکَ لَذَّهً فانِیَهً لِلَذَّهٍ باقِیَهٍ
خوشبخت‌ترین مردم، کسى است که لذّت گذرا را به خاطر لذّت ماندگار ترک کند.
غرر الحکم، ح۳۲۱۸؛ میزان الحکمه: ج۵، ص۳۰۴
احادیث امام علی سلام الله علیه بخش ۶
« بزرگترین آسایش »
امام على علیه السلام:
الزهدُ فی الدنیا الراحَهُ العُظمى
دل برکندن از دنیا، بزرگترین آسایش است.
غرر الحکم، ح۱۳۱۶؛ الگوی شادی از نگاه قرآن و حدیث، ص۲۳۶
« باطنی بیمار و ظاهری زیبا! »
امام على علیه السلام:
ما أقبَحَ بِالإنسانِ باطِناً عَلیلاً وظاهِراً جَمیلاً
چه زشت است که آدمى، باطنى بیمار و ظاهرى زیبا داشته باشد!.
غرر الحکم، ح۹۶۶۱؛ حکمت نامه بسیج، ص۱۵
احادیث امیرالمؤمنین علی سلام الله علیه بخش ۶
« مهار زبان »
امام على علیه السلام:
لا تَتَکلّمْ بکُلِّ ما تَعلَمُ فکَفى بذلکَ جَهلاً؛
به هر چه مى‌دانى، زبان مگشا، که این کار، براى نادانى تو بس است.
غرر الحکم، ح۱۰۱۸۷؛ دانشنامه قرآن و حدیث: ج۱۵، ص۱۷۰
منبع: شبکه حدیث
